De geschiedenis van de Zuiderzee & Elburger vissers
In 1920 was Elburg een echte vissersgemeenschap met 72 vissersboten, voornamelijk botters.
Bij de stormvloed van 1916 vielen langs de vroegere Zuiderzee meer dan 50 doden. Ook in Elburg stond het water op de kade. Deze ramp van 1916 was uiteindelijk het begin van een veiliger leven maar het einde van de visserij in Elburg en de andere Zuiderzeeplaatsen.
In 1918 wordt de Zuiderzeewet aangenomen met daarin de afsluiting van de Zuiderzee (ing. Cornelis Lely).
De aanleg van de Afsluitdijk duurde van 1927 tot 1932.
Door de verandering van het water van zout naar zoet verdwijnt de zoutwatervis. Alleen paling en spiering bleven over.
Op 10 juli 1956 ging de laatste botter door het gat van de ringdijk de polder in. Elburg was na vele eeuwen voorgoed afgesloten van het open water.
Daarna waren de botters onbruikbaar en verloren zij hun waarde. Sommigen werden verkocht maar veel botters werden buiten de haven afgezonken. De vissers kwamen aan wal en moesten nieuw werk zoeken.
De botter heeft zich vermoedelijk ontwikkeld uit de tochtschuit of drijver. Het type is ontstaan in de tweede helft van de 18de eeuw.
History of the Zuiderzee.
The port of Elburg with many fishing ships of a type called ‘Botter’. ln 1920 there were 72 fishing ships here; Elburg was a real fishing community.
During the storm flood of January 1916 more than 50 souls were lost. ln Elburg the water rose up to the houses. This disaster of 1916 was the beginning of the end of fishing in Elburg, and of course also in other places around the Zuiderzee.
In 1918 the Zuiderzee-act was adopted, containing the plan for the closure of the Zuiderzee. The construction of the dam in the north of The Netherlands was realized in 1932. After that, fishing was more restricted in the former Zuiderzee. Which, from that moment on, would be called ‘IIsselmeer’. Due to the change of water from salt to fresh water, saltwater fish (herring, flounder, prawns, anchovies, etc.) disappeared from the Ijsselmeer. Only eel and smelt remained. The government released large amounts of young perch fish in the Ijsselmeer.
In July 1956 the last Botter passed the hole in the ring dike/ dyke and then, after many centuries, Elburg was cut off from the open water.
The fishing boats became worthless and many were sunk on purpose to get rid of them.
Geschichte der Zuiderzee
1920 gab es in der Hafen von Elburg 72 Fischereischiffe; Elburg war eine echte Fischergemeinde.
Während der Sturmflut im Januar 1916 kamen mehr als 50 Seelen ums Leben. In Elburg stieg das Wasser bis zu den Häusern. Diese Katastrophe von 1916 war der Anfang vom Ende der Fischerei in Elburg und natürlich auch an anderen Orten rund um die Zuiderzee.
Der Bau des Staudamms im Norden der Niederlande wurde 1932 realisiert. Danach wurde die Fischerei in der ehemaligen Zuiderzee eingeschränkter. Was von diesem Moment “IIsselmeer” heißen würde. Durch den Wechsel des Wassers von Salz- zu Süßwasser verschwanden Salzwasserfische (Hering, Flunder, Garnelen, Sardellen usw.) aus dem IJsselmeer. Nur Aal und Stint blieben übrig. Die Regierung ließ später große Mengen junger Barsche im Ijsselmeer frei.
La storia dello Zuiderzee (Mare del Süd)
Nel 1920 Elburg era una vera e propria comunità di pescatori con 72 barche da pesca, principalmente dall tipo di botter.
Durante l’ondata di tempesta del 1916, più di 50 persone furono uccise lungo l’ex Zuiderzee. L’acqua era anche sulla banchina di Elburg. Questo disastro del 1916 fu in definitiva l’inizio di una vita più sicura, ma purtroppo anche la fine della pesca ad Elburg e nelle altre città dello Zuiderzee.
Nel 1918, lo Zuiderzee Act fu approvato con la chiusura dello Zuiderzee.
La costruzione dell’ Afsluitdijk (la grande diga) durò dal 1927 al 1932.
A causa del cambiamento dell’acqua da salata a dolce, il pesce d’acqua salata scompare. Sono rimasti solo anguille e odore.
Il 10 luglio 1956, l’ultimo botter attraversò il buco della diga ad anello nel polder. Dopo molti secoli, Elburg fu definitivamente tagliata fuori dal mare aperto.
Histoire de la Zuiderzee et des pêcheurs d’Elburg
En 1920, Elburg comptait environ 72 bateaux de pêche et était une véritable communauté de pêcheurs.
La tempête des 13 et 14 janvier 1916 a tué plus de 50 personnes dans plusieurs villages de l’ancienne Zuiderzee. À Elburg aussi, l’eau est restée sur le quai jusqu’aux maisons. Cette catastrophe de 1916 marque le début d’une vie plus sûre, mais la fin de la pêche à Elburg et dans les autres villes de la Zuiderzee.
En 1918, la loi sur la Zuiderzee fut adoptée, contenant le plan de l’ingénieur Cornelis Lely pour fermer la Zuiderzee.
La construction de l’Afsluitdijk a duré de janvier 1927 au 28 mai 1932. Par la suite, la pêche a été beaucoup moins autorisée dans l’IJsselmeer. Seuls l’anguille et l’éperlan subsistaient.
Le 10 juillet 1956, le dernier bateau passa par le trou de la digue circulaire pour entrer dans le polderAvec la fermeture, Elburg fut définitivement coupé de l’eau libre après plusieurs siècles.
Historia del Zuiderzee y de los pescadores de Elburg
En 1920, Elburg contaba con unos 72 barcos de pesca y era una auténtica comunidad pesquera.
La marejada del 13 y 14 de enero de 1916 mató a más de 50 personas en varios pueblos del antiguo Zuiderzee. En Elburg, además, el agua llegó al muelle hasta las casas de campo. Esta catástrofe de 1916 fue, el principio de una vida más segura, pero el fin de la pesca en Elburg y los demás pueblos del Zuiderzee.
En 1918 se aprobó la Ley del Zuiderzee, que contenía el plan del ingeniero Cornelis Lely para cerrar el Zuiderzee.
La construcción del ‘Afsluitdijk’ duró de 1927 al mese mayo de 1932. A partir de entonces se permitió pescar mucho menos en el lago IJsselmeer. Al cambiar el agua de salada a dulce, desaparecieron los peces de agua salada. Sólo quedaban la anguila y el eperlano.
El 10 de julio de 1956, el último botador pasó por el agujero del dique anular hacia el pólder. Con el cierre, Elburg quedó definitivamente aislado de las aguas abiertas después de muchos siglos.
Después, los botes quedaron inservibles y perdieron su valor. Algunos se vendieron, pero muchos botes se hundieron fuera del puerto (el cementerio de botes).